Strona:PL Smolka O zaginionej tragedyi Owidyusza.pdf/30

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

smaku poszła jego tragedya w zapomnienie. Dodajmy do tego, że tak około połowy III. wieku po Chr. w t. zw. okresie archaistycznym poeci doby Augusta zeszli na drugi plan, a pierwszeństwo przed nimi uzyskali poeci staroświeccy, a będziemy mieli drugą przyczynę zaginięcia tragedyi Owidyuszowej. Wreszcie mógł tu zrobić swoje czysty przypadek nieszczęśliwy.
5. Znacznie mniejsze od wymienionych czterech źródeł wiadomości o tragedyi Owidyusza ma dla nas mit o Medei, pomieszczony w VII. księdze Metamorfoza Owidyusza, a to dlatego, że:
a) Metamorfozy są dziełem znacznie późniejszem od zaginionej „Medei“;
b) Zarówno charakter opowiadania, jak i treść mitu opracowanego w tragedyi musiały być różne od charakteru opowiadania i treści mitu pomieszczonego w Metamorfozach. Nie należy tych słów w ten sposób rozumieć, jakoby w obu wymienionych dziełach traktował Owidyusz dwa całkiem różne od siebie mity lub jakoby w obu dziełach przedstawił dwie różne wersye epichoryczne tegosamego mitu; lecz da się to wykazać, że, gdy w Metamorfozach traktował poeta mit o Medei jako część składową mitu o Argonautach, wyznaczając główną rolę Medei; gdy w Metamorfozach kładł poeta główną wagę na treść mitu — to w tragedyi było całkiem przeciwnie: tu poeta tylko nawiasowo niejako wspominał o micie o Argonautach, a głównie kładł nacisk na kreślenie uczuć i stanów duszy osób działających. Krótko można określić różnicę w traktowaniu mitu o Medei w tragedyi a w Metamorfozach słowami: charakter mitu w tragedyi był patetyczny – w Metamorfozach — narracyjny. Z mitu o Medei, pomieszczonego w Metamorfozach, ma dla nas stosunkowo najwięcej wagi kilkadziesiąt początkowych wierszy księgi VII.
W Metamorfozach zajmuje się Owidyusz nietylko samym mitem o Medei, lecz opisuje także dość szczegółów z ogólnego mitu o Argonautach. Mit ten rozpoczyna VII. księgę Metamorfoz.
Na początku opisuje Owidyusz chwilę, w której Argonauci, przybywszy do Kolchidy, żądają od Eetesa złotego runa. Lecz, gdy Eetes postawił im znane ciężkie warunki, Medeę jak pisze poeta opanowuje silne uczucie miłości do Ja-