Strona:PL Smolka Konstytucya beocka.pdf/9

w zbieraniu materyału, oraz szeroki rozmach w traktowaniu przedmiotu, polegający na opisie urządzeń wewnętrznych, na podawaniu charakterystyk wybitnych indywidualności, a więc znowu rys, który spotykamy u autora papyrusu.
 5) Teopompa opis Mezogisu i Celaenae (frg. 290) zgadza się z takimże opisem w kol. VI. 45–VII. 2, a opis Parapotamii we frg. 264 z kol. XV. 17 i n.
 Przeciw identyfikowaniu autora papyrusu z Teopompem przemawiają argumenty następujące:
 1) Autor papyrusu i fragmenty Teopompa nie zgadzają się na punkcie nazwiska króla paflagońskiego, który wedle kol. XXI. 11 nazywał się Γύης a we fragmentach Teopompa – Θύς. (Ed. Meyer przyjmuje tu zepsucie tekstu częste przy imionach własnych).
 2) Brak mów we fragmentach papyrusu.
 3) Wedle Plutarcha miał się Teopomp wyrażać o Agezylausie z największem uznaniem; tymczasem autor papyrusu nie zdradza ani tendencyi uświetniania jego charakteru ani entuzyazmu dla jego czynów.
 Istnieje wielka zgodność między autorem papyrusu a Dyodorem, ktorego źródłem dla epoki objętej naszym papyrusem był – jak wykazano — Eforos.
 5) Brak wreszcie we fragmentach papyrusu wielu cech stylistycznych, charakterystycznych dla Teopompa.
 Rozpatrując argumenty tak jedne jak i drugie, trudno nie liczyć się z tą okolicznością, że ich siła dowodowa jest względna, głównie z powodu szczupłości zachowanych fragmentów.
 Największą rozbieżność w zapatrywaniach uczonych wywołała kwestya organizacyi i kompetencyi beockiej rady związkowej i rad lokalnych. Papyrus — jak wspomniano wyżej – przenosi punkt ciężkości na rady lokalne, wobec czego kompetencya rady związkowej przedstawia się jako bardzo szczupła. Tego zdania bronią: Grenfell i Hunt oraz Edw. Meyer, którzy twierdzą np., że przy zawieraniu przymierzy rząd centralny beocki musiał się starać o zgodę każdego z miast związkowych z osobna. Przeciw takiemu pojmowaniu rzeczy jako sprzecznemu z Tukidydesem wystąpił Goligher, opierając się na miejseu u Tukidydesa V. 36–38.
 Z Tukidydesa bowiem wynika, że rada związkowa, a nie rady lokalne miały decydujący wpływ zarówno w sprawach związku jak i w sprawach polityki zagranicznej. Goligher, występując w obronie