Często się zdarza widzieć w książkach francuzkich przedmowy do dzieł żyjących autorów, napisane przez któregoś z ich kolegów. Forma tych przedmów jest jedynie nowością, nie zaś rzecz sama. Już bowiem w XVI wieku, nietylko we Francyi, ale wszędzie w Europie, a więc i u nas, znajdowały się takie wstępy, wierszem i prozą często przez kilku z rzędu autorów kreślone. Miały one wprawdzie wyłącznie pochwalny charakter, ale spełniały téż inne zadanie: objaśniały czytelnika na samym początku dzieła o jego zawartości i znaczeniu.
Z biegiem czasu wyszło to ze zwyczaju; dopiero pośmiertne wydania zaopatrywane bywały w życiorysy i oceny dzieł zmarłego. Dziś wracamy powoli, w zmienionéj formie, do przykładu, jaki nam zostawili poprzednicy w literaturze.
Jednych to dziwi, innych gorszy. Ale czy słusznie?
Strona:PL Sawicka Nowelle.pdf/7
Ta strona została przepisana.
