Strona:PL Samuel Dickstein - Pojęcia i metody matematyki.djvu/115

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Forma (a + a/b) nazywa się sumą form (a/b) i (a/b).
Na zasadzie tych określeń dowieść można, że

(a/b) + (c/d) ~ (ad + bc/bd)

Iloczyn form

(a/b), (c/d)

określamy za pomocą równania

(a/b) . (c/d) = (a c/b d);

skąd wynika, że jeżeli

(a/b) ~ (a/b) . (c/d) ~ (c/d),

to będzie także

(a/b) . (c/d) ~ a/b) . (c/d).

Z określenia iloczynu wynika pojęcie ilorazu.
Jeżeli przez a/b oznaczymy wyrażenie, przedstawiające każdą z form równoważnych formie (a/b), to na zasadzie poprzedzających wzorów można już będzie wyprowadzić wszystkie własności działań nad liczbami ułamkowemi.
3 Porówn. Pincherle, Saggio di una introduzione alla teoria delle funzioni analitiche [Giornale di Matematiche, XVIII, str. 179.], oraz Biermann, Theorie der analytischen Functionen, 1887., str. 9.
4 Kronecker, Ueber den Zahlbegriff, [l. c. str. 346].
5 G. Cantor. Ein Beitrag zur Mannigfaltigkeitslehre. [Journal für die reine und angewandte Mathematik, LXXXIV, str. 250.]