to oczywiście dla jakichkolwiek liczb całkowitych m i n będzie
t.j. skaźnik układu, powstającego z połączenia układów (z(m)) i (z(n)) równa się sumie ich skaźników. Twierdzenie to utrzymuje się, jeżeli wprowadzimy układy ze skaźnikami ułamkowemi; oznaczać ma taki układ, że połączenie φ równoważnych mu n układów daje wynik równy układowi (z(n)).
Jeżeli dane układy nie dają się wyczerpać za pomocą układów oznaczonych przez i jeżeli (z) jest nowym jakimś układem, to można oznaczyć szereg układów nowych za pomocą i każdy z układów, utworzonych z połączenia układów
scharakteryzować za pomocą układu skaźników . Postępując w ten sposób daléj, dojdziemy do oznaczenia wszystkich danych układów za pomocą układów skaźników
którego elementy ζ1, ζ2, ζ3 . . . są liczbami wymiernemi. W ten sposób połączenie układów, którym odpowiadają układy skaźników
charakteryzuje układ
Jeżeli np. układ (z) jest układem liczb całkowitych mniejszych od M, a połączenie φ mnożeniem, to każda liczba układu daje się przedstawić pod postacią
gdzie p, p1, p2 są liczbami pierwszemi, ζ1, ζ2, ζ3 . : . przyjmują wartości 0, 1, 2 . . . Układ skaźników będzie zatém
W zastosowaniu do wielkości teorya ta przedstawia. się w ten sposób: