Dzieło Jevonsa p. t. The Principles of science, a 'Treatise on logic and scientific method, 1887 [wydanie drugie] zawiera wykład Logiki formalnéj, zastosowanie téjże do nauki o liczbach, do teoryi kombinacyi, przemian, prawdopodobieństwa, do metod mierzenia, do badań indukcyjnych, do teoryi uogólnień, analogii i klasyfikacyi.
32 E. Schröder, Vorlesungen über die Algebra der Logik [exacte Logik]. Tom I. 1890. Krótki wykład Algebry logicznéj znaleźć można w rozprawie St. Piątkiewicza, Algebra w Logice [Sprawozdanie gimnazyum we Lwowie za rok 1888].
33 Peano wyłożył metodę swoją w następujących rozprawach: Arithmetices principia nova methodo exposita, 1889; Principii di Geometria logicamente esposti, 1889; Les propositions du cinquième livre d'Euclide, réduites en formules [Mathesis, X, 1890, str. 73—74]; Démonstration de l’integrabilité des équations différentielles ordinaires [Mathematische Annalen, XXVII, 1890]. O metodzie téj powziąć można wyobrażenie z następującego treściwego jej przedstawienia:
Znaki, używane w téj metodzie, są następujące:
K oznacza klasę [rozmaitość, mnogość przedmiotów i t. p.], ∪ oznacza spójnik i, ∩ albo, ε znaczy jest, = równa się, ⊃ jest zawarty albo wynika Λ — nic albo niedorzeczność.
Jeżeli a, b, c są K [klasami], to
| a ∩ b ∩ c | oznacza: | klasę wspólną klasom a, b, c. |
| abc | „ | to samo co a ∩ b ∩ c. |
| a ∪ b ∪ c | „ | najmniejszą klasę, zawierającą w sobie klasy a,b i c. |
| —a | „ | klasę złożoną z elementów nie-a. |
| x ε a | „ | x jest a [należy do klasy a]. |
| x,y ε a | „ | x i y należą do klasy a. |
| a = b | „ | klasy a i b są tożsame. |
| a ⊃ b | „ | klasa a jest zawarta w klasie b, albo każde a jest b. |
| Λ | „ | nic albo klasę “zero„. Tak np. ab = Λ oznacza, że żadne a nie jest b. |
Jeżeli a, b, c są zdaniami, to
| a ∩ b ∩ c | oznacza: | jednoczesne potwierdzenie zdań a i b; |
| abc | „ | to samo co a ∩ b ∩ c. |
| a ∪ b ∪ c | „ | że przynajmniéj jedno ze zdań a, b, c jest prawdziwe |
| —a | „ | zaprzeczenie zdania a. Jeżeli zdanie a zawiera jeden ze znaków ⊃,=,ε, wtedy znak — dogodniéj jest pisać przed temi znakami. Tak np. a —= b piszemy zamiast —(a = b), x — εa zamiast —(xεa) lub xε—a. |
