nadprzyrodzonym, pod tytułem: Droga do Chrystusa. Pastor Richter gwałtownie wystąpił znów z ambony i wydał dziełko po łacinie przeciw Boehmemu. Boehme odpowiedział mu pismem apologietycznym: władza kazała mu opuścić miasto Goerlitz na czas jakiś.
Udał sie do Drezna, gdzie dobrze go przyjęto. W jesieni pojechał odwiedzić przyjaciół swoich na Ślązku i, zachorowawszy, żądał, aby go odwieziono do Zgorzelca, gdzie po tygodniu cierpień zgasł 17 listopada 1624 r.
Oto tytuły pism Boehmego z datą ich napisania:
| 1612. | Przedświt. (Aurora oder die Morgenröthe im Aufgang). |
| 1619. | Trzy zasady z dodatkiem o potrójnym życiu człowieka. |
| 1620. | O potrójnym życiu człowieka, odpowiedź na 40 pytań duszy. O wcieleniu Chrystusa, o jego życiu, imieniu, zmartwychwstaniu i o drzewie wiary. O sześciu punktach mistycznych. O Boskiej tajemnicy nieba i ziemi. O ostatnich czasach. |
| 1621. | De signatura rerum. O czterech kompleksjach. Apologja. Uwagi nad E. Stiefelnie. |
| 1622 | O prawdziwej pokucie. O prawdziwym spokoju duszy. O odrodzeniu. De Poenitentia. |
| 1623 | O Opatrzności. O przeznaczeniu zbawienia. Mysterium magnum o Genezie. |
| 1624. | Obraz zasad. O życiu duchowym. O kontemplacji Bożej. O dwóch zakresach Chrystusowych, rozmowa duszy oświeconej z duszą nieoświeconą. Apologja przeciw G. Richterowi. 179 pytań teozoficznych, wyciągniętych z Mysterium magnum. Książka do modlitwy. Obraz Boskich objawień potrójnych światów. O błędzie Ezechjela. O sądzie ostatecznym. Listy teozoficzne do różnych osób. |
Dzieła Boehmego szybko rozeszły się po Niemczech. W r. 1611 król angielski Karol I wyprawił pewnego uczonego do Zgorzelca dla przetłumaczenia pism Boehmego.
Mickiewicz, po streszczeniu nauki Boehmego, zamierzał ocenić cały jego system. Widzimy z pozostałych urywków, jak poeta przedstawiał sobie doktrynę niemieckiego teozofa: brak nam części krytycznej i zestawienia wyników.
