Ta strona została przepisana.
cją, jasno i bystro“. Wszystkie jego sympatje pociągały go ku idejom rewolucyjnym. „Kochał zasady republikańskie“ — mówi Schindler, ów przyjaciel, który w ostatnim okresie życia znał go najlepiej. „Był zwolennikiem wolności nieograniczonej i niepodległości narodowej... Chciał dla wszystkich prawa do udziału w rządach państwa... Dla Francji chciał powszechnego głosowania, i spodziewał się, że wprowadzi je Bonaparte, kładąc w ten sposób podwaliny pod szczęście rodzaju ludzkiego“. Ten, wykarmiony na Plutarchu, Rzymianin — rewolucjonista, marzył o Rzeczypospolitej bohaterskiej, którą stworzyłby bóg Zwycięstwa — pierwszy Konsul; wykuwa tedy najpierw Symfonję bohaterską: Bonaparte (1804)[1], ową Iljadę
- ↑ Wiadomo, że Eroica była napisana dla Bonapartego i że treścią jej była jego osoba. Pierwszy jej rękopis nosi tytuł: Buonaparte. Wtym Beethoven dowiaduje się o koronacji Napoleona. Popada w wściekłość: „Więc to zwykły tylko człowiek!“ — woła. I w oburzeniu
