Ta strona została przepisana.
zdrowia, chce miłości; serce jego po brzegi wypełnione jest nadzieją[1].
∗ ∗
∗ |
W niektórych jego utworach uderza energja i przybój rytmów marszowych i wojennych. Uderza to zwłaszcza w allegro i w Finale Symfonji Drugiej, nadewszystko zaś w pierwszej tak wspaniale bohaterskiej części Sonaty poświęconej cesarzowi Aleksandrowi. Charakter wojowniczy, będący właściwością tej muzyki, przypomina epokę, z jakiej wypłynęła. Rewolucja wchodziła do Wiednia. Porwała Beethovena. „W ścisłym kółku wypowiadał się chętnie o zdarzeniach politycznych — zaświadcza kawaler von Seefried — i osądzał wypadki z wyjątkową inteligen-
- ↑ Miniatura Hornemanna z r. 1802 przedstawia Beethovena przybranego w strój czasu, z faworytami, z włosami zaczesanemi à la Tytus, z tragicznym wyrazem bohatera Byronowskiego, lecz jednocześnie z wyrazem tej woli napoleońskiej, która nie składa broni nigdy.
