Po powrocie do zdrowia sir Maurice ożenił się z córką zamożnego obecnie plantatora, piękną Luizą i młodzi zaraz po ślubie odbyli swą podróż do Europy. Ale Maurice zbyt pokochał naturę Teksasu, aby pozostać na zawsze w swoim rodowym zamku w Irlandji. Wrócił na brzegi Leony, pędząc odtąd życie szczęśliwe, niezamącone żadną chmurką. Wkrótce dom jego stał się podobnym do olbrzymiego puharu, w którym mieniła się słodycz uśmiechu i wino wesela. Stajnie były pełne najpiękniejszych koni, które doglądał stary nieodstępny służący Felim. Pluton pojął za żonę Florindę i oboje pozostali nadal w służbie. Natomiast oddany całem sercem rodzinie Geralda Zeb Stamp nie rozstawał się ze swoim ukochanym zawodem, polując w pobliskich lasach i dostarczając, jak zwykle, dziczyzny.
W domu Geralda jest dużo słońca i szczęścia. O smutnej przeszłości nie wspomina się wcale. Jedynie służba opowiada sobie czasem pocichu, w tajemnicy przed państwem ponurą bajkę minionych dni — tragiczną historję jeźdźca bez głowy.
Nie będzie zbytecznem nadmienić jeszcze słów kilka o losach Isadory Cavarubio de los Lianos. Jednak Diaz dopiął swego i, wyśledziwszy ją w prerji, zastrzelił. Za to skazano go na karę śmierci.
