Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/167

Irlandczyka, zagradzającego wejście rozpostartemi ramionami, oraz wyjącego psa i — nieznajomą amazonkę, z wyrazem bezradności na twarzy, pojął odrazu, o co rzecz chodzi, i, zamiast chwalić, obrzucił służącego stekiem mniej lub więcej przyzwoitych wyzwisk.
 — Ty ośla głowo! Ty głupcze skończony! Taką miałem na oku wspaniałą indyczkę, dobrych trzydzieści funtów wagi, a ten barani ogon zaczął krzyczeć! I po coś mnie wzywał, po co?
 Sam pan kazał, mister Stamp, w razie gdyby kto przyszedł.
 — Durniu jakiś! Nie mówiłem ci nic o kobietach,
 — Tak jest, mister Stamp, ale ja myślałem, że to mężczyzna.
 — Czy ty masz dobrze w głowie? — rzekł myśliwy, wzruszając ramionami, i zwrócił się do Isadory.
 — Proszę nam opowiedzieć, w jaki sposób znalazła się pani tutaj.
 — Chciałabym się widzieć z don Mauricio. Czy mogę?
 — Naturalnie, że może pani. Ale to bezcelowe. Maurice nic w tej chwili nie rozumie i, co gorsza, nawet nie pozna pani.
 — Tak, i gorączkuje.
 — Więc niech mi pan pozwoli doglądać chorego. Na miłość Boską, nie róbcie mi panowie wstrętów. Jestem jego najlepszym przyjacielem.