Po opracowaniu tych zasadniczych problematów i wcieleniu ich do projektu Konstytucji w dziale trzecim, Podkomisja, na podstawie projektu przedstawionego przez prof. Buzka, przystąpiła do opracowania Ordynacji Wyborczej Sejmowej. Projekt prof. Buźka z małemi zmianami został na 28-em posiedzeniu Podkomisji przyjęty w pierwszem czytaniu.
Ponieważ Tymczasowa Rada Stanu, rozwiązując się w sierpniu 1917 r., postanowiła, aby Komisja Sejmowo - Konstytucyjna kontynuowała swą pracę. Komisja zadecydowała przyjęty podczas pierwszego czytania projekt prof. Buzka w miarę możności skrócić redakcyjnie. Wobec wyjazdu prof. Buzka do Lwowa, referowanie Ordynacji Wyborczej do Izby Poselskiej powierzono prof. Siemieńskiemu, Ordynacji zaś Wyborczej do Senatu—prof. Cybichowskiemu.
Do końca grudnia 1917 r. Komisja odbyła dwadzieścia posiedzeń, rozpatrując w drugiem czytaniu projekt Ordynacji Wyborczej do Izby Poselskiej i, uzupełniwszy go niezbędnemi jeszcze przepisami, wprowadziła wiele skróceń redakcyjnych. W końcu grudnia Komisja przystąpiła do uzupełnień redakcyjnych tegoż projektu i pracę tę kontynuowała dalej w 1918 r. W 1918 r. Komisja odbyła jeszcze 22 posiedzenia, rozpatrując w trzeciem czytaniu Projekt Ordynacji Wyborczej do Izby Posłów, oraz w drugiem i trzeciem czytaniu projekt Ordynacji Wyborczej do Senatu, artykuły karne w sprawie sankcji nadużyć wyborczych, poczem, ukończywszy powierzone sobie przez b. T. Radę Stanu zadanie, rozwiązała się w dniu 6 marca, powierzając ostateczne techniczno-redakcyjne wykończenie projektu vice-przewodniczącemu oraz referentom i sekretarzowi. Prace te trwały jeszcze do połowy kwietnia 1918 r.
Opracowany w ostatecznej redakcji projekt przedstawia się w ogólnych zarysach w sposób następujący:
Pod względem rozmiarów swoich projekt należy do największych z istniejących ordynacji wyborczych.
Zgodnie z art. 36 projektu Konstytucji, przewidującym dwie Izby Sejmowe, projekt Ordynacji składa się z dwóch części: 1) ordynacji wyborczej do Izby Poselskiej i 2) ordynacji wyborczej do Senatu. Pierwsza część zawiera 150 artykułów. druga zaś 85, oprócz tego jest parę artykułów przechodnich i postanowienie karne w sprawie nadużyć przy wyborach.
W porównaniu z ustawami wyborczemi: niemiecką i austryjacką, projekt powyższy uderza odrazu wielkością swoich rozmia-
