Ta strona została uwierzytelniona.
GRÓB.
All’ombra de’ cipressi e dentro l’urne
Confortate di pianto, o forse il sono
Della morte men duro?......
UGO FOSCOLO.
Po ciężkich burzach głos nas śmierci wzywa.
Wszak tylko bólem życia przeciąg cały;
Łudzącym blaskiem są serca zapały,
Nad grobem światła strumień się rozlewa.
Tu świat samotnej ciszy nie przerywa,
Gdzie się cyprysów gałązki splątały;
Choć wicher pędzi o nadbrzeżne skały
Falę, ta jęcząc spokojnie odpływa.
