Strona:PL Poezye Karola Antoniewicza tom II.djvu/034

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Skra nadziei z krzyża spłynie,
I w twej duszy głąb się wciśnie.
Nowy bytu kwiat rozwinie,
Wiecznej prawdy światłem błyśnie.

Z krzyża wiary głos zaszumi,
Znajdzie echo w duszy głębi,
Nic nadziei nie przytłumi,
Nic mocy wiary nie wyziębi.

Krzyż miłości — znak zbawienia,
On twej duszy doda mocy,
On rozpędzi nocy cienia,
Skrę rozpali w życia nocy!