Strona:PL Platon - Protagoras; Eutyfron.pdf/39

 — W sprzeczności zatém pozostaje z nierozwagą umiarkowanie rozumne?
 — Tak wypada.
 — A czy przypominasz sobie, żeśmy się zgodzili na to, że nierozwaga w sprzeczności pozostaje z mądrością?
 — Tak jest.
 — I że jedno pojęcie z jedném tylko jest sprzeczne?
 — Tak.
        333. — Któreż więc, Protagorasie, odrzucimy twierdzenie? czy to, że jedno pojęcie z jedném tylko w sprzeczności pozostaje — czy owo drugie, w którém utrzymywało się, że co innego jest rozumne umiarkowanie, a co innego mądrość, że zaś oboje częściami są cnoty, i w którém utrzymywało się, że one i same dla siebie niepodobne sobie i właściwości ich różne, podobnie jak części twarzy? — Bo oba te zdania niebardzo zgadzają się ze sobą i jedno nie jest spółdźwięczne z drugiém i nie przystaje do niego. I jakżeby miała być między niémi zgodność, jeżeli to koniecznością jest, aby pojęciu jednemu jedno tylko było przeciwne, nie więcéj       B. — nierozwadze zaś jednéj przeciwną się okazała znowu i mądrość i umiarkowanie rozumne! Czy tak, Protagorasie, czy inaczéj jako?
 Przyświadczył temu, ale bardzo niechętnie.
 — A zatém umiarkowanie rozumne a mądrość byłoby jedno — przedtém znowu okazało się nam, że sprawiedliwość a bogobojność to prawie to samo. Nie przestajmyż więc na tém, Protagorasie, ale zastanówmy się i nad resztą. Jakże ci się zdaje? — czy człowiek postępujący niesprawiedliwie jest rozumnie umiarkowany w tém, w czém postępuje niesprawiedliwie?
 — Co do mnie, Sokratesie, wahałbym się to przyznać       C. , jakkolwiek utrzymuje tak wielu.
 — Czy zatém do nich mam się z mową zwrócić, czy do ciebie?
 — Jeżeli chcesz, weź najprzód pod rozwagę zdanie większości.