Strona:PL Platon - Protagoras; Eutyfron.pdf/29

snego widzimisię na oślep, ale — tak właśnie jak       D. nauczyciele nie umiejącym jeszcze pisać chłopcom rylcem linie ciągną i potém tabliczkę im dają i między poprowadzonemi liniami pisać każą — tak i państwo prawa przepisawszy, owe wynalazki starożytnych prawodawców znakomitych, według nich rządzić i w życiu stósować się ich zmusza, a przekraczającego je karze. Stąd téż nazwa takiéj kary i u nas i w innych wielu państwach: poprawa, ponieważ kara taka ich poprawia. Skoro       E. więc tak usilne objawia się staranie o cnotę i w prywatném i w publiczném życiu — czyż dziwi cię to, Sokratesie, i czy wątpisz jeszcze o tém, że jéj nauczać można? Niepodobna! — dziwićby się raczéj wypadało, gdyby jéj uczyć nie było można.«
 »Dlaczegóż więc z dobrych ojców wielu synów na złych wyrasta? Dowiédzże się i o tém. Otóż wcale to rzecz nie dziwna, jeżeli tylko prawdę mówiłem poprzednio, że żaden człowiek nie powinien być nieświadomym       327. cnoty, jeżeli państwo ma istnieć. Jeżeli bowiem rzecz tak jest, jak mówię — a nic pewniejszego nad to — weźże jakiekolwiek inne zatrudnienie i naukę i zastanów się. Niechajby np. państwo nie mogło istnieć inaczéj, jak tylko pod warunkiem, aby wszyscy fletnistami byli, o ileby każdy potrafił, i niechajby sztuki téj każdy uczył prywatnie i publicznie i źle grającego karcił i nie objawiał przy tém zazdrości, tak jak obecnie nikt jéj nie objawia w nauce o rzeczach sprawiedliwych i uświęconych zwyczajem i nie czyni z tego tajemnicy, jak w sztukach innych — bo, sądzę, korzyść przynosi nam sprawiedliwość i cnota drugich: wszyscy       B. téż chętnie każdemu o tém mówimy i pouczamy, co sprawiedliwe i uświęcone zwyczajem. Gdybyśmy zatém i gry na flecie z chęcią taką i gotowością jedni drugich uczyli — to czyż sądzisz, Sokratesie, że synowie dobrych fletnistów prędzéjby wyszli na mistrzów biegłych w grze téj, niżeli synowie złych? Mnie się zdaje,       C. że nie — ale czyj syn zdolniejszym byłby z natury do