Iako iż W. K. W. czyniła mi nieraz ten zaszczyt, aby ugwarzać ze mną na dworze barzo poufale o wielu trefnych rzeczeniach a opowiastkach, które W. K. W. są tak przyrodzone a zwłasne, rzekłbyś iż rodzą się Iey w uściech w iednem mgnieniu oka, tak dowcip W. K. W. iest rozległy, bystry a subtylny, y rzeczenie również takie a przytem barzo ozdobne, iąłem się składać oto, tedy y owedy, nalepiey iako mogłem, one niektóre rozprawki, iżby, ieśli nieiakie z nich przypadną do smaku W. K. W. dały Iey wdzięcznie przepędzić czas y przypomnieć Iey o mnie y o naszych pogwarkach, iakiemi W. K. W. raczyła niekiedy poczczić mnie swego powolnego dworzanina.
Przypisuię przeto W. K. Wysokości te xięgi y błagam Ią aby raczyła wesprzeć ie swoiem imieniem a powagą, zanim przyłożę się do rozpraw w statecznieyszey materyey. Uźrzy hnet W. K. W. iednę, będącą nie prawie
- ↑ Książę d’Alencon później zwany był księciem d’Anjou. Umarł w Château-Thierry 10 czerwca 1584; wedle opinji współczesnego pamiętnikarza, otruty przez jedną z kochanek. Książę nie był pięknym mężczyzną; jego nos, niekształtny i pokryty krostami, był przedmiotem złośliwych epigramów.
