Strona 1. Książę d’Alencon później zwany był księciem d’Anjou. Umarł w Château-Thierry 10 czerwca 1584; wedle opinji współczesnego pamiętnikarza, otruty przez jedną z kochanek. Książę nie był pięknym mężczyzną; jego nos, niekształtny i pokryty krostami, był przedmiotem złośliwych epigramów.
Str. 6, w. 3. Polskiemu słowu rogal odpowiada w tekście cocu, słowo w języku francuzkim bardzo dosadne, a pochodzące od coucou (kukułka). Już w wieku XIII skazano kogoś na zapłacenie dwudziestu uncyj złota za obrzucenie nazwą coucou nieszczęśliwego małżonka.
Str. 11 w. 25 i nast. Słynny junak, Bussy d’Amboisse, zabity 19 sierpnia 1579 przez Wielkiego Łowczego, pana de Montsoreau, który zniewolił żonę do zwabienia w pułapkę swego kochanka.
Str. 12, w. 6. Kosma I. Medyceusz, który kazał otruć swoją żonę Eleonorę z Toledo. Córką, o której mówi Brantôme, była Izabela, wydana za mąż za Paola Orsini, księcia Bracciano. Była jedną z najświetniejszych i najwykształceńszych kobiet swego wieku.
Str. 13, w. 9. René de Villequier zabił żonę swoją, Franciszkę de la Marck, córkę naturalną p. de Montbason, zupełnie jawnie, w Poitiers, gdzie bawił król dnia 1 września 1577. Równocześnie zabił służącą, która trzymała pani swojej zwierciadło i pomagała jej przy ubieraniu. Dziennik Henryk III. daje do zrozumienia, iż król nakazał ten mord pobłażliwemu mężowi, aby się zemścić za odmowę doznaną od jego żony. Faktem jest, iż Villequier znał od dawna sposób życia swojej żony; współczesne wiersze satyryczne piętnują to spóźnione obudzenie się w nim skrupułów.
