Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/914

wiedział były ułan drżący — diabeł się wmieszał... nie poradzimy nic przeciw niemu!
 — Czyś ją widział?
 — Czy ją widziałem... — trzeba uprzedzić amerykanina.
 — Gdzież się udała?
 — Djabeł ją wie. I były ułan dodał po cichu podnosząc oczy do nieba.
 — Miejże dobre serce... a będziesz wynagrodzony...
 Bal w téj chwili przedstawiał widownię powabniejszy i pełny lubieżnego wytchnienia. Tańce ustały, a na trawnikach siedzieli mężczyźni zdaniami, podnosząc do ust wybladłych od znużenia rznięte kryształy. Był to obraz podobny do wizerunków przedstawiających biesiady starożytne.
 Ciepłe powietrze ogrodu, upajało prawie w równym stopniu jak wina roznoszone obficie. Gdzież znikły wspomnienia o pobycie W Penhoelu? Czyż była inna kobieta w świecie dla Rogera nad Delfinę? niestety! Stefan nawet tracił zmysły wpatrując się w piękne czarne oczy Hortensji.