Ta strona została uwierzytelniona.
DO CHLOI.
XXIII.
Vitas hinnuleo me similis Chloe.
Pierzchasz ode mnie Chloe jak sarneczka,
Co byle zadrżał listek, gałązeczka,
Zaraz się spłoszy i do kniei bieży
Szukać macierzy.
Jak jej drżą nogi, jak serce kołata,
Gdy krzaczkiem ruszy jaszczurka pstrokata,
Lub kiedy wietrzyk narobi hałasu
Wpadłszy do lasu!
Jam nie getulski lew, nie tygrys przecie,
Żebym cię pożarł; wszakżeś ty nie dziecię,
Ślad w ślad za matką, jużbyś nie biegała,
Kiedyś dojrzała.
