Ta strona została przepisana.
Ze śmiechem stoi, marszcząc brwi,
I tak cię pyta:
Czy wiesz co sprawia cud?
Człowieka własny trud
Wiesz ty co ludzi ku zgubie pcha!
Ich krew, gdy silną żądzą gra.
Bo czary, toż to żart!
ULANA.
Lecz ty używasz ich!
UROK.
Tak, tak!
Wiedz, bratku, wiedz:
Czego nów ma strzedz
Co w sobie zioła skryły,
Tajemne wszystkie siły.
I kręci mózg, jaszczurczy jad,
To wszystko działa tylko tam,
Gdzie człek chce sam, chce sam!
ULANA.
Więc tobie obcą siła ta?
UROK.
O nie!
Toż moją mocą, wróżby me!
Lecz w tem też czarów ani ślad.
Ja uszy, mam i bystry wzrok
I widzę każdy błędny krok.
Złowieszczo wre (ja wiem) twa krew
Wiem lepiej, niźli sam ty wiesz;
Bo grom, co wypaść ma z tych burz,
Tak blizki już!
