Ta strona została przepisana.
OROS (do Azy).
Dzierlatko, oto masz!
On wierny! Rad ze swej doli.
A więc ratuj go, gdy chcesz:
Wódz pozwoli.
Manru śmieje ci się w twarz!
AZA (do Manru)
Ach patrz! On drwi!
OROS (do chóru)
Wytchnijcie chwilę z trudów, z bied,
Podążym dalej wnet!
CHÓR
(cofając się w głąb na prawo. Podczas gdy jedni rozpalają ognisko i krzyczą się dokoła niego, mruczą inni niechętnie).
(cofając się w głąb na prawo. Podczas gdy jedni rozpalają ognisko i krzyczą się dokoła niego, mruczą inni niechętnie).
Naprzód, naprzód w pochód śmiały!
SCENA IV.
OROS — JAGU I CHÓR.
(Chór w głębi na prawo skupiony dokoła ogniska. Manru i Aza z przodu, zrazu po prawej stronie, przechodzą następnie na lewo).
(Chór w głębi na prawo skupiony dokoła ogniska. Manru i Aza z przodu, zrazu po prawej stronie, przechodzą następnie na lewo).
AZA (z kokieteryą do Manru).
Byłoż za nami tęskno ci?
(widząc, że Manru stoi ze zwieszoną głową)
A możeś przywykł już?
MANRU.
Azo!
