Ta strona została uwierzytelniona.
NIE!
— Odpowiadając, rzekłam: – Nie kochałam
Ciebie, nie kocham — woli mej nie złamiesz.
Nie będę twoją ni żywa, ni martwa! —
A na to rzecze on: — »Kłamiesz«! —
Rzekę: — Nie, nigdy! Jeśli kocham ciebie,
Bóg na mnie gromem się zamierz!
Na zawsze z serca wydalam cię mego! —
A na to znowu on: — »Kłamiesz!« —
Więc ja: — Daremnie, straceńcze ty blady,
Duszy mej wołasz do siebie i szlochasz.
Wieczystą pieczęć kładę na me słowa:
Nie kocham! — Na to on: — »Kochasz!« —
Wzburzona spojrzę, lecz — niepokonana:
— Przez miłość swoją nieszczęsną, przez cienie
Matki umarłej twojej, i przeze mnie
Samą, przez moje cierpienie, —
