Ta strona została uwierzytelniona.
Tym, co przed bojem bledną — otwarte Tajgety.
Tych, co słabi, ze świata zmywa woda Lety,
Mętnych i zimnych głębin fatalnym pogrzebem...
Przeklęty, kto się cofa i patrzy wstecz, w dzieje,
I jak cień niepewnego widma, tak się chwieje
Pomiędzy ziemią a niebem!
Ja wstępuję na szczyty, nad alpejskie śniegi!
Za mną — wolnych i wiernych i silnych szeregi
Na wyżyny wstępują pewną, śmiałą nogą...
Tam, w słońca blasku, jasnym sztandarem powiewam,
I tryumf życia głoszę, i zwycięztwo śpiewam
Tych, którzy umrzeć — nie mogą!
