Chcę żyć! W mej wiosny krasie chce żyć wiecznie młody!
Odkwiecić z róż, w swym locie, chcę wszystkie ogrody!
Chcę kochać, śmiać się, szaleć, wdychać kwiatów wonie,
Chcę upoić nektarem nieśmiertelnej sławy
Młodość mą, jak ptak lotną, a świeżą jak trawy,
A czystą — jak morza tonie!
Odtrącam ciebie, śmierci! Kocham płomień, wodę,
Kocham ziemię, co łono gorące i młode
Podaje pocałunkom jasnych słońca grotów...
Tę kuźnicę tytanów, gdzie wieczne olbrzymy,
W pracy swojej bezkresnej żar niecą i dymy,
Z epickim rozhukiem młotów!
Przez moje usta, które piją wiosny wonie,
Przez krew wrzącą i żartką, co mi w żyłach płonie,
Przez żądzę szczęścia, rozkoszy, miłości,
Przez śmiech, z którego białość zębów moich błyska,
Przez tę moc tajemniczą, co prze mnie, naciska
Do czynu, w imię przyszłości;
