słowego poświadcza nam bezpośrednio nasze sumienie moralne. Pojęcie obowiązku stanowi punkt środkowy etyki Kantowskiej; wobec obowiązku powinny milknąć uczucia i skłonności. Cnota — to walka, a nie posiadanie; to stały kierunek woli, a nie poryw entuzjazmu. A właśnie taki pogląd jest nam potrzebny.
Zapatrywania Kanta na wychowanie i pojmowanie dziejów, na religję i sztukę przenika również duch zdrowy i silny. Jego poglądy są pod wielu względami sprzeczne z dzisiejszemi prądami duchowemi, ale właśnie dlatego warto je przypomnieć; mogą bowiem stanowić pewną przeciwwagę przeciwko dzisiejszym prądom dekadenckim. Jego zdania są to, mówiąc jego własnemi słowami, «zdania, zalecające siebie same, zachowujące swą powagę na całe stulecia, jako wytwory sądu dojrzałego, przez doniosłość myśli, które w nich są zawarte.»
