Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/92

nie może być bardziej nieprawdopodobnem, wspomnienia moje omyliły mnie tym razem.
 Gdy tak samego siebie uspokoił, nie przeszkadzało mu nic, aby się naśmiać do woli ze swej słabości i niewczesnego przestrachu. W tej chwili siadł gospodarz przy mniemanym Angliku i zapytał uprzejmie:
 — Czy jesteś pan zadowolony, Milordzie?
 — O yes.
 — Czy smaczne były potrawy?
 — O yes, bardzo dobre.
 — I ja tak sądzę. Moi goście zawsze są zadowoleni. Dlatego też złota kotwica słynie w całym świecie.
 — Pański pokój już jest przygotowany. Milord raczy może udać się na górę.
 — O yes, idę zaraz.
 — Czy życzy sobie Milord, aby go jutro rano zbudzić?
 — O nie, nie.
 — Dobrze. Milord będzie łaskaw pójść za mną, i przekonać się, że u mnie pokoje gościnne nie gorzej zaopatrzone, jak kuchnia i piwnica.
 Poczciwy Alain Tanvels dlatego tak bardzo troszczył się o spoczynek gościa, bo sam miał ochotę pójść spać. Gospodarz zaprowadził Rodillego pod Nr. 8, postawił palącą się świecę na stole, życzył dobrej nocy i odszedł.
 Rodille w tej chwili zamknął drzwi i począł badać dom, w którym się znajdował.
 Pokój nie był wielki. Bardzo proste znajdowało