Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/96

 — Do zobaczenia Richard.
 Mały człowieczek zawrócił od progu nazad, zamiast wyjść na ulicę.
 — Czego to? — spytał szorstko Niemiec.
 — Oh! drobnostka... Zapomniałem tylko zwierzyć się z czemś przed panem...
 — Naprzykład?...
 — Że jestem bez grosza...
 — No, no!... Masz tu dwadzieścia franków.
 — Dzięki stokrotne panie Werner!
 Tym razem mały człowiek ulotnił się na prawdę.
 — Garson!... — krzyknął Niemiec, gdy sam został.
 — Służę!...
 — Co potrzeba do listu napisania!...
 — Natychmiast panie!
 Werner wziął ćwiartkę papieru który Garson przyniósł i napisał bilecik, charakterem eleganckim, pisownią bez zarzutu. Oto treść biletu:
 „Moja Najdroższa i Najmilsza! Interes familijny, wielkiej wagi i zwłoki niecierpiący, któremu jednak złorzeczę z głębi duszy, ponieważ mnie pozbawi szczęścia widzieć cię dzisiaj, zmusza mnie odjechać z Paryża jeszcze dziś wieczór. Nie wrócę aż jutro.
 „Nie czekaj zatem na mnie najdroższa Urszulko... Wiesz, że mojem najszczerszem i jedynem życzeniem byłoby pędzić życie u twoich stopek malutkich. Pożałuj mnie i myśl o mnie, jak ja z mojej strony, będę myślał li o tobie...
 „Do jutra zatem moja ubóstwiona!... Radbym przyspieszyć o ile możności ową chwilę błogosła-