Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/310

jaki sposób ów człowiek dostał się do jego pomieszkania?
 — Przeciwnie, czyniłem to, lecz nie mogłem się niczego domyśleć.
 — Czy okno było otwarte?
 — Tak jest.
 — Czy nie domyślasz się, że ów nieznajomy oknem wlazł, aby mówić z panem?
 — To nie podobna, bo aby się dostać z ulicy na balkon, musiałby mieć chyba skrzydła.
 — Drabina wystarczyłaby na to.
 — Zapewno, lecz zkądżeby ją mógł wziąć w nocy?
 Sędzia wziął do reki guzaty sznur, który leżał na stole, a pokazawszy go Vaubaronowi, rzekł:
 — Czy panu to znajome?
 — Nie — odpowiedział Vaubaron pytaniem zdziwiony.
 — Czyś pan jeszcze nigdy nie widział podobnego sznura?
 — Jeszcze nigdy.
 — Wiesz pan to całkiem pewnie?
 — Najpewniej w świecie.
 — A przecież przed kilkoma godzinami sznur ten był do pańskiego balkonu przymocowany i łączył tym sposobem pańskie pomieszkanie z dziedzińcem hotelu.
 — A! — krzyknął mechanik jak człowiek nagle ze snu zbudzony — w ten więc sposób można się było dostać do mnie!
 — Bez wątpienia.