Gdy Lawinię kochaną mu wzięto;
Lub gniew Neptuna, lub Junony, który
Tak dręczył Greków i Cytery syna.[1]
Pieśń moja będzie bohaterską, jeśli
Tej miary stylem obdarzyć mnie raczy
Moja patronka niebieska, co często
I niewzywana schodzi do mnie w nocy,
Sennemu szepce, lub czuwającemu
Poddaje łatwo wiersz niewyszukany,
Odkąd ten przedmiot pieśni bohaterskiej
Znęcił mnie, odkąd po długim wyborze
Późnom rozpoczął. Nieskłonnym z natury
Do opiewania wojny, co jedyną
Treść bohaterską dotąd stanowiła;
Najwyższą sztuką liczyło się w długich
I nudnych bitwach posiekać rycerzy
Zmyślonych, ale nikt nie wielbił w pieśni
Bohaterskiego znoszenia męczeństwa,
Nikt cierpliwości wytrwałej: wołano
Śpiewać turnieje, igrzyska, rynsztunki,
Tarcze, herbami i godłami zdobne,
Dziwne znamiona, rumaki, dywdyki
Ze złotogłowu, rycerzy wspaniałych
W szrankach kruszących kopie, a potem
Uczty z orszakiem marszałków, strukczaszych.
Choć śpiew kunsztowny, ale przedmiot błahy!
Ni rycerzowi takiemu, ni pieśni
Bohaterskości nazwa nie przystoi.
Nie takie moje są upodobania
I kunszt, zostaje mi przedmiot wznioślejszy,
- ↑ Achill, patrz Iliada; — Turnus Eneida.
