I.
kantorowi i kanonikowi kościoła katedralnego krakowskiego, sekretarzowi J. K. Mości króla Polskiego.
Gdyś mi niedawno, najlepszy Bernardzie, przesłał dziełko wydane przez Jana Wernera z Norymbergi o ósméj sferze, które masz zachwalone od wielu, upraszała mię Wielebność Twoja, abym Ci i moje także zdanie o niem objawił. Zapewne tém chętniejbym uczynił to, im przychylniéj i sprawiedliwiéj odemnie także zaleconemby być mogło, ale jedynie pracę i usiłowania autora pochwaliłbym, jak Arystoteles ostrzega, że nietylko tym, którzy dobrze rzecz opowiadają, uczeni wdzięczni być powinni, ale także i tym, którzy się mylą, ponieważ wytknięcie pomyłek niemało częstokroć przynosiło chcącym prawą iść drogą. Zresztą niewiele użyteczną jest krytyka i nie skutkuje, ponieważ i zuchwałe umysły wolą raczéj podrzeźniać, aniżeli tworzyć. Dlatego lękam się, ażeby mi kto nie zarzucił, że innego naganiam, gdy tymczasem sam nic lepszego nie podaję. Owoż chciałbym przedmiot ten jak jest, staraniu innych zostawić i upraszać Wielebność Twoję aby poprzestała na ogólnéj odpowiedzi. Gdy jednak rozważam, że co innego jest szkalować i ganić, a co innego prostować i błądzącego poprowadzić, równie jak inna jest rzecz chwalić, a inna pochlebiać i czynić jak pasibrzuch; nie widzę dlaczegobym życzeniu Twemu nie miał zadość uczynić, lub zdawał się ubliżać zami-
