Przejdź do zawartości

Strona:PL Mikołaj Rej – Żywot człowieka poczciwego (1881).djvu/43

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
39

Duchu świętym Dawid powieda: Iż gdy wyślesz Ducha swego świętego Panie, wszystkie rzeczy będą stworzone, a prawie odnowisz wszystkę obliczność ziemi.
A tak gdyż nam to jawnie a jaśnie pisma święte poświadczają, iż Syn i Duch święty są z Bogiem Ojcem w jednem bóstwie, w jednej mocy, w jednej woli, i w jednem dostojeństwie, jako nam tego i ten święty Syn a Pan nasz sam mocnie poświadczać raczy: Iż ja a Ojciec jedno jesteśmy. A Ojciec we mnie a jam w Ojcu zawżdy jest. A kto widzi mnie, widzi i Ojca mego. A jeśli Ojciec ożywia, tedy ja też ożywiam. A jeśli Ojciec grzechy odpuszcza, tedy ja też odpuszczam. A komuż należy ożywiać i grzechy odpuszczać, jedno Bogu. A z tych przyczyn możemy nic nie wątpić, iż Syn, Ojciec i Duch święty, iż to jest jeden a prawdziwy Bóg, a wszyscy są onym dziwnym a żadnym rozumem nierozmyślnem bóstwem społu ogarnieni. A chcemyli tego jeszcze sobie i pismy poprawić, iż Syn był zawżdy i jest prawy Bóg, słuchajmy Jana świętego co nam o tem powieda tak pisząc: Iż w tymechmy poznali miłość szczerą bożą, iż On za nas położył żywot swój. Toć już nie Ojciec położył za nas żywota swego, jużci też nie bóstwo, ale