Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/96

 — Czy widzisz, Kamillo, krew jest blizko rękojeści. Cios może był śmiertelny.
 — To nie jest krew serdeczna; on wyzdrowieje.
 — Wyzdrowieje z pewnością? Tak, ale za to popadnie w nieuleczoną chorobę.
 — Jaką?
 — Miłość.
 — Ach! Kamillo, czy ty mówisz prawdę?
 — Kiedyż ja nie powiedziałam prawdy? Kiedyż moje przepowiednie się nie spełniły? Czyż nie oznajmiłam, że duchy będą walczyły za niego? Czyż nie zakopałam czarnej kury i poświęconego miecza w miejscu, gdzie miał się odbyć pojedynek?
 — Tak, prawda.
 — Ty sama przebiłaś szpadą serce figurki, wyobrażającej jego przeciwnika, a dzięki temu cios był śmiertelny.
 — Istotnie, przebiłam serce pana de Comminges, ale on zginął ugodzony w głowę.
 — Zapewne, ostrze rapira przebiło głowę, ale umarł wskutek tego, że krew serdeczna zakrzepła.
 Nieznajomą kobietę przekonał ten argument. Zamilkła, a tymczasem stara nacierała klingę maścią i oliwą, owijała bandażami.
 — Olejek skorpionowy, którym nacieram tę klingę, przez moc sympatyi spływa w ranę młodzieńca — mówiła uroczyście — doznaje on takich