Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/76

 — A jaki dźwięk, jaka siła! Prawdę mówiąc, wszystko najlepsze pochodzi z Włoch, albo z Flandryi. Jak się panu podoba ten kołnierz waloński? Prawda, że to nadzwyczaj stosowne do ubioru myśliwskiego? Mam rozmaite kryzy i kołnierze, które biorę na bal, ale takiego kołnierza nikt w Paryżu nie zrobi. Pochodzi z Bredy. Jeżeli pan sobie życzysz, każę ci sprowadzić taki sam z Flandryi.. Ach! zapomniałem! jakże jestem roztargniony będzie panu potrzebny.
 W tej chwili hrabina wstrzymała konia.
 — Panie de Comminges, psy muszą już brać jelenia.
 — Jestem tego pewny.
 — Czy nie chcesz być przy tem?
 — Owszem, radbym bardzo.
 — W takim razie spiesz się.
 — Tak, spieszmy się. Konie już wypoczęły.
 — Ja zostanę, jestem zmęczona. Pan de Mergy dotrzyma mi towarzystwa.
 — Ależ...
 — Powiedziałam już. Jedz pan.
 Comminges stał jak wryty, mierząc hrabinę i Bernarda iskrzącym wzrokiem.
 — Pani de Turgis chce być sam na sam z panem de Mergy? — zapytał z gorzkim uśmiechem.
 Hrabina ręką wskazała mu gęstwinę, skąd dochodziło granie rogów, ale Comminges nie miał ochoty ustępować pola spółzawodnikowi.