Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/131

 — Warto napaść szkapy, nie jadły od rana.
 — Nie teraz.
 — Choć garstkę owsa.
 — Nie.
 — Podobno w nocy będziemy mieli robotę, więc...
 Kapitan przerwał mu szorstko.
 — Wracaj na stanowisko!
 Żołnierze ciekawie otoczyli sierżanta.
 — Co powiedział kapitan? Co to będzie? Czy prawda, że w nocy coś się ma stać? — dopytywali, ale sierżant potrząsnął głową z miną tajemniczą.
 — Juścić coś się kroi... — bąknął jakby do siebie — nie wolno zsiadać z koni, gdyż lada chwila mogą nas potrzebować.
 — Zatem będziemy się bili? — podchwycił trębacz — ale z kim?
 — Z kim? — powtórzył sierżant, namyślając się — w tem sęk... Zapewne z nieprzyjaciołmi króla.
 — Któż jest owym nieprzyjacielem?
 — On nie wie, kto jest nieprzyjacielem króla! - rzekł sierżant z politowaniem.
 — Ja wiem — odezwał się któryś z żołnierzy — Hiszpanie, naturalnie.
 — Nie tylko Hiszpanie są wrogami króla — zauważył inny.
 — Bertrand ma słuszność — potwierdził sierżant.
 — Kogóż on ma na myśli.