Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/307

—   287   —

się nastraszyć wówczas, gdy niema żadnego niebezpieczeństwa.
 — Jak pan chce — mruknął, siadając niechętnie; — ja umywam ręce, jeżeli stanie się nieszczęście... A stanie się ono, jeśli natychmiast nie opuścimy tego miejsca.
 — Owszem, możemy pójść stąd zaraz, ale nie w górę rzeki, lecz w dół, gdzie możemy znaleźć nietylko nocleg, ale i wyborną wieczerzę.
 — Gdzie? u kogo?
 — U majora Cadery.
 — Nie rozumiem pana.
 — To bardzo możiiwe, ale zato ja was dobrze rozumiem, Piotrze Aynas! Jesteście naprawdę złym i niegodziwym człowiekiem!
 — Ja? a to skąd panu przyszło nazywać mię niegodziwym człowiekiem?
 — Z powodu waszegu kłamstwa.
 — Myli się sennor! Kłamliwe słowo nigdy z ust moich nie wyszło.
 — Tak? A czy nie mówiliście przed chwilą, że was cały dzień w domu nie było, chociaż tam byliście?
 — Ani na chwilę do chaty przez cały dzień nie zajrzałem.
 — Nawet wówczas, gdy major przysłał po was swego posłańca?
 — O tem nic nie wiem — odparł zaniepokojony.
 — Przypomnijcie sobie! Był u was człowiek z długą lancą. Wyszliście z nim, aby Daya nie słyszała, co będziecie ze sobą mówili.
 — Sennor... ja... ja nic o tem nie wiem... Nie byłem w domu od rana.
 — Przypomnijcie sobie dobrze, czy nie byliście na krótko przed zmierzchem, gdy wasza żona przyszła z rybami. Samiście je spuścili do kałuży.
 — Sennor!...
 — No! zapomnieliście o tem?
 — Nie byłem w domu... nie widziałem żadnych ryb.
 — A jednak obiecywaliście nam je w miejsce świnki.