Strona:PL May - Matuzalem.djvu/79

 Matuzalem zamówił dla każdego po dobrym hauście, wskutek czego kelner przyniósł cztery małe flaszki, nie zawierające nawet jednej trzeciej litra. Usłużny fagas sądził, że dobrze wykonał polecenie ilości; Degenfeld wszakże otworzył wszystkie cztery flaszki i całą ich zawartość wlał do swego kufla studenckiego, przysunął go do ust i wypróżnił jednym haustem. Poczem postawił go na stole i rzekł, mlaskając językiem:
 — Niebardzo kiepskie! Ale to była próba. Przynieś pan dla każdego po takiej porcji! Pięć osób.
 — Pięć? — zapytał kelner, który powtórnie zliczył gości.
 — Tak. Powiedziałem przecież.
 — Ale jest panów czterech! Jest nas pięciu. Ten tutaj też ma pragnienie.
 Mówiąc to, wskazał na psa. Kelner zrobił grymas głupiego zdziwienia i zapytał, aby całkowicie się upewnić:
 — A więc dwadzieścia butelek, sir?
 — No tak!
 — Ale sir, czy zna pan cenę piwa tutaj, w Hong-Kongu?
 Matuzalem grzmotnął szklanką o stół, że aż zarżał, i ofuknął niedowierzającego:
 — Fujaro, chcesz może przedtem przekonać się, czy mi starczy pieniędzy? Biegnij, filistrze, bo cię dunder świśnie!
 Kelner przerażony zemknął — za nim dwaj inni, gdyż sam nie mógłby przynieść dwudziestu flaszek.

75