Strona:PL May - Matuzalem.djvu/322

 — Byłbyś zgubiony, nawet gdybyś nie wiedział, gdyż znaleziono bogi w twoim domu. Zresztą, nikt ci nie winien. Kazałeś bożków ukraść!
 — Nie, nie, ukradł je Hu-tsin i kazał tu zakopać, aby mnie zgubić!
 Matuzalem postanowił zapobiec wplątaniu niewinnego Hu-tsina w sprawę świętokradztwa.
 — Nie znasz — zapytał Wing-kana — tych dwóch spętanych ludzi?
 — Nie.
 — Czyś nigdy z nimi nie rozmawiał?
 — Nigdy!
 — Czyś wychodził dzisiaj z domu?
 — Też nie.
 — To kłamstwo! Byłeś w Sza-mien za gospodą Portugalczyka!
 — Myli się pan, szlachetny starcze!
 — Nie mylę się, ponieważ stałem niedaleko muru i słyszałem twoją rozmowę ze starszym z tych obu ludzi. Ukradli posągi dla ciebie. Pieniądze, które im za to dałeś, znajdują się jeszcze prawdopodobnie w ich kieszeniach. Szlachetny i potężny tong-tszi niech każe ich zrewidować, a przekona się, że mówię prawdę!
 Mandaryn ujął Matuzalema pod ramię, odciągnął go na stronę i zapytał szeptem:
 — Panie, czy naprawdę słyszałeś tę rozmowę?
 — Tak.
 — I poznaje ich pan dokładnie?
 — Dokładnie.

76