Strona:PL Marx Karl - Kapitał. Krytyka ekonomji politycznej, tom I, zeszyty 1-3.pdf/532

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Wystąpił problem z korektą tej strony.

gnie się na przestrzeni 20—30 mil wzdłuż południowego wybrzeża Devonshire i obejmuje niektóre okolice Nord-Devon, oraz w innym okręgu, obejmującym duże części hrabstw Buckingham, Bedford i Nordhampton, oraz sąsiednie okolice Oxfordshire i Huntingdonshire. Chaty robotników rolnych naogół są zarazem warsztatami pracy. Niektórzy właściciele rękodziełu zatrudniają ponad 3.000 chałupników, głównie dzieci i młodzieży, wyłącznie płci żeńskiej. Powtarzają się tu te same stosunki, które opisaliśmy przy „lace finishing“. Tylko że miejsce „mistresses houses“ zajmują „lace schools“ (szkoły koronkarstwa), utrzymywane przez ubogie kobiety w swych chatach. W „szkołach“ tych pracują dzieci, od 5-go roku życia, czasem jeszcze młodsze, do lat 12 lub 15. Podczas pierwszego roku pracy dzieci najmłodsze pracują od 4 do 8 godzin, później zaś od 6 rano do 8 lub 10 wieczór. „Izby szkolne są to naogół zwykłe izby mieszkalne w małych chatkach; komin bywa zatkany w obawie przeciągu, mieszkańcy, nieraz nawet i w zimie, ogrzewają się jedynie swem własnem ciepłem zwierzęcem. W innych wypadkach te tak zwane izby szkolne przypominają komory na. rzeczy, bez kominka... Przepełnienie tych nor i pochodzący stąd zaduch są często niesłychane. Do tego dochodzi szkodliwy wpływ ścieków, ustępów, gnijących odpadków i innych nieczystości, jak to zwykle bywa przy wejściu do małych domków“. W sprawie przestrzeni: „W pewnej szkole koronkarstwa — 18 dziewczyn i majstrowa — wypada po 35 stóp sześciennych na osobę; w innej szkole, w której panuje nieznośny zaduch, 18 osób, 24½ stopy sześciennej na głowę. W przemyśle tym spotykamy pracę dzieci, liczących 2 lata lub półtrzecia roku“[1].
Tam, gdzie w wiejskich hrabstwach Buckingham i Bedford kończy się koronkarstwo, zaczyna się wyplatanie ze słomy. Rozciąga się ono na większą część Hertfordshire oraz na północno-zachodnie okolice hrabstwa Essex. W roku 1861 przy wyplataniu ze słomy i wyrobie kapeluszy słomianych było zatrudnionych 40.043 osób, z których 3.815 płci męskiej, wszelkiego wieku, reszta zaś płci żeńskiej, przyczem 14.913 poniżej lat 20, w tem około 7 tysięcy dzieci.

Miejsce szkół koronkarstwa zajmują tu „straw plait schools“ (szkoły wyplatania ze słomy). Dzieci zaczynają tu naukę wy-

  1. Tamże, str. XXIX, XXX.