stosunków rynku światowego, stworzonych przez wielki przemysł. Już nietylko większa ilość zagranicznych artykułów zbytku zostaje wymieniona na wytwór krajowy, lecz również coraz większa masa zagranicznych surowców, domieszek, półfabrykatów i t. d. wchodzi do przemysłu krajowego w charakterze środków produkcji. Wraz z temi stosunkami na rynku światowym wzmaga się popyt na pracę w przemyśle transportowym, który rozszczepia się na liczne odmiany nowe[1].
Pomnażanie środków produkcji i środków utrzymania przy zmniejszającej się stosunkowo liczbie robotników pcha do powiększania pracy w tych gałęziach przemysłu, których wytwory, jak kanały, składnice towarów, tunele, mosty i t. d., przynoszą owoce dopiero w dalekiej przyszłości. Zupełnie nowe gałęzie produkcji, a zatem i nowe pola pracy, powstają bądź bezpośrednio na podstawie produkcji maszynowej, bądź przynajmniej na podstawie odpowiadającego jej ogólnego przewrotu przemysłowego. Jednak udział stosunkowy tych nowych gałęzi w całości produkcji jest niezbyt wielki nawet w krajach najwyżej rozwiniętych. Liczba robotników, zatrudnionych w tych nowych gałęziach produkcji, wzrasta w stosunku prostym do odradzającego się zapotrzebowania najprostszej pracy ręcznej. Za główne gałęzie tego typu przemysłu można obecnie uważać: gazownictwo, telegraf, fotografję, żeglugę parową i kolejnictwo. Spis ludności (w Anglji i Walji) z r. 1861 wykazał, że w gazownictwie (gazownie, produkcja aparatów mechanicznych, urzędnicy towarzystw gazowych i t. d.) zatrudnionych było ogółem 15.211 osób, przy telegrafie — 2.399, w przemyśle fotograficznym — 2.366, w żegludze parowej — 3.570 i w kolejnictwie — 70.599, w tem około 28 tysięcy „niewykwalifikowanych“ robotników ziemnych mniej lub więcej stale zatrudnionych, oraz cały personel administracyjno-handlowy. A więc liczba ogólna osób zatrudnionych w tych pięciu nowych gałęziach przemysłu wynosiła 94.145.
Wreszcie nadzwyczajne wzmożenie siły wytwórczej pracy w dziedzinach wielkoprzemysłowych, któremu przytem towarzyszy wzrost ekstensywny i intensywny wyzysku siły roboczej we wszystkich innych dziedzinach produkcji, pozwala za-
- ↑ W roku 1861 marynarka handlowa Anglji i Walji zatrudniała 94.665 marynarzy.
