Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/268

 — Wiem — mam zresztą mapę.
 Ruszyli — zrazu umiarkowanie — na szosie z zawrotną szybkością. Hrabina nie rzekła słowa, nie okazała wrażenia; dopiero przy rogatkach, gdy spytał, gdzie każe zajechać, odpowiedziała:
 — Do Europejskiego hotelu. Znacie miasto?
 — Znam — i garaż mam znajomy. Czy mam podać samochód jutro rano?
 — Nie. Tylko proszę przyjść wieczorem. Może pojutrze rano ruszymy z powrotem.
 Gdy stanęli przed hotelem — podała mu dziesięć rubli.
 — Na utrzymanie i inne wydatki! — rzuciła obojętnie.
 Ulokował samochód w garażu i wyszedł na miasto, choć naprawdę nie miał gdzie i po co iść. Zapalił papierosa i stał zamyślony, gdy podszedł doń drab barczysty i rzekł łamaną polszczyzną:
 — Wy — może — nowy szofer — graf Ossorya.
 Tomek zmierzył go wzrokiem.
 — Albo co? — odparł niechętnie po tym egzaminie.
 Drab był rudy, z byczym karkiem i bezczelną szwabską gębą.
 — Pięć lat jeździłem na tej maszynie. Poznałem just! Moja nazwiska Pinc! Z grafem my