Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/134

 — Był dziś Sabiński — mówił, że starego trzeba koniecznie tam odwieźć — i sam się ofiarował, że ze mną go odwiezie.
 — Ale ty tu wrócisz?
 — Niebardzo wiem po co. Jeśli wykupimy te ruchomości od Kahana — to nie dla siebie, ale dla Pipermenta, czy jakiegoś innego żyda. Wrócę, jeśli mi stary da pieniędzy, żeby opłacić i odprawić służbę.
 Wiadoma rzecz, że w lipcu raty Towarzystwa niema czem zapłacić — więc Zagaje nie nasze już!
 — Boże, Boże — co będzie z rodzicami!
 — Stary, byle wyzdrowiał — znajdzie gdzieś jaką synekurkę — stara osiądzie na rezydencyi u którejś ze swych sióstr, Terkę się zepchnie na jaką pensyę! Mało to takich bankrutów jakoś żyje na świecie.
 — Zagaje stracić!
 — Namów twoją teściowę niech kupi.
 — Nie śmiałbym się z tem odezwać nawet. A ty? Co myślisz robić?
 — Najprzód starego matce odwieźć. Niech go pielęgnuje — a potem rozejrzę się w Warszawie za jaką bogatą żydówką — i pójdę do niej na utrzymanie. To będzie w stylu całej rodziny.
 Władek poczerwieniał, ale nie odrzekł nic, bo do szermierki na języki z bratem nie czuł