Strona:PL Marcin Bielski - Satyry.pdf/38

18

Pomścilichmy się tego na sejmie poborem,
 Wżdy Moskwie wrota stoją do Litwy otworem.

Wolą drudzy ćci sprawiać, do Gdańska szafować,

415 

 Zarosłe lasy kopać, stare wsi kupować,
Upstrzyć panią w złotogłów, w axamit, w forboty,
 Niźli w pole wyjachać, leżeć pod namioty.
Słyszę, że się Tatarzy po granicy wiją,

 A wżdy moi weseli skaczą, huczą, piją.

420 

Żaden naród pod słońcem nie miał tej wolności,
 Jakoście wy tu mieli w mojej polskiej włości.
Obaczcież się w tem dobrze synaczkowie mili,
 Byście marnie klejnotu tego nie stracili.

Czegobym ja wam iście swej krwi nie życzyła,

425 

 Z waszegobym nieszczęścia smętna barzo była.
Ale niechajże sam Pan z nieba o was radzi,
 A ta moja przestroga niech wżdy wam nie wadzi,
Bo niemoże być lepiej, jakobym życzyła.

 To rzekszy ona pani, do ziemie zniknęła.

430 

Wtem się ocknął pustelnik snem ciężkim zmorzony,
 I jął z sobą rozmyślać dziwnie sprawy ony.

W Krakowie, w drukarni Jakuba Siebeneychera,
Roku Pańskiego 1586.