Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.2.pdf/111

 — Nie, — rzekł Raul, — trzeba je wiedzieć. Znaczenie tej formuły jest jakby spowite woalem, który należy uchylić.
 — I tobie się to udało?
 — Tak, miałem różne domysły, mniemania lecz wreszcie przyszło prawdziwe objawienie i zrozumiałem.
 — Powiedz pierwej co wiesz, a wtedy uwolnię Klaryssę.
 — Klaryssa musi zaraz wolną odejść — rzekł Raul — wtedy będę mówić.
 Niezależnie od powyższego nie będę mówić również z postronkiem na szyi i rękach.
 — Ależ to jest śmieszne doprawdy! Odwracasz całą sytację. Pamiętaj że ja tutaj rządzę nie ty.
 — To już skończone — rzekł. Teraz zależysz odemnie i ja dyktuje swoje warunki.
 Wzruszyła ramionami i zauważyła tylko:
 — Przysięgnij, że powiesz prawdę! Przysięgnij na grób swej matki.
 Raul wyrzekł z całym spokojem:
 — Przysięgam na grób swej matki, że w dwadzieścia minut po opuszczeniu tego domu przez Klaryssę, wyjawię ci miejsce gdzie znajdują się skarby zebrane przez mnichów francuskich.
 Józefina opierała się jeszcze tej sile prawdy jaka dźwięczała w tych słowach i odparła: nic....
 — Nie, nie! To jest pułapka. Ty nie wiesz nic...