5. Patrzcie na władcę angielskiéj ziemicy,
Króla świętego grodu ma on miano[1],
Grodu, gdzie władną Saraceni dzicy
A gdzie tak długo prawdzie cześć składano!
Henryk zamknięty w swéj mglistéj dzielnicy,
Przekształca wiarę przez Zbawcę nadaną:
I sługom bożym śle wyroki zgonu
Miast bronić Pańskiéj kolébki — Syonu.
6. Królu fałszywy, obyś nie królował!
Nie dla cię w ziemskiéj tron Jerozolimie,
Kiedyś niebieskiéj praw nie uszanował.
A tobie, Gallu, jakież nadam imię?
Arcychrześćjańskim świat cię tytułował,
Gdzież twe zasługi, lub prace olbrzymie?
Miast ku obronie chrześćjan wznieść sztandary,
Przeciw nim idziesz z wrogiem twojéj wiary[2].
7. Jeśli państw swoich pragniesz rozszerzenia
Zamiast się żywić chrześcijan łupami,
Czyż nie masz wrogów bożego imienia
Ponad Cynifu[3] i Nilu brzegami?
Tam twoję szpadę niechaj wsławią pienia,
Niech nad pohańców połyska głowami:
Karol i Ludwik dali ci dostojne
Dziedzictwo swoje i niesłuszną wojnę[4].
8. A cóż rzec o tych, co w rozkoszy toną,
W podłém próżniactwie trawią swoje lata,
Marnując życie — w których pierś spodloną
Pamięć dawnego męstwa nie kołata?
Tyran do reszty wyziębia im łono,
Zbrojąc morderczo brata, przeciw brata:
K’tobie ja wołam, ty z łonem skalanem
Italjo — sobie będąca tyranem.
9. Nędzni chrześćjanie, skąd ród wasz pochodzi,
Czy go wydały Kadmusa nasiona[5],
Że tak z was każdy, w piersi bratnie godzi,
Chociaż z jednego zrodzeniście łona?
A w grodzie świętym niewierny przewodzi,
Władną psy podłe, bo moc ich złączona:
Bo w téj od wieków wam należnéj ziemi
Oni się sławią czyny rycerskiemi.
- ↑ Henryk VIII, król angielski, nosił jak i jego poprzednicy tytuł króla Jerozolimy.
- ↑ Mowa tu o Franciszku I-ym, synu Karola Orleańskiego księcia d’Angoulême, który wstąpił na tron francuski po teściu swoim Ludwiku XII-ym w 1515 roku. Wznowił on pretensye swych przodków do Medyolanu i Genui i prowadził ciągle wojny we Włoszech, a potém z cesarzem Karolem V-ym, w których obok świetnych zwycięstw ponosił i straszne klęski. Podczas jednéj z wojen z Karolem V-ym zawarł Franciszek sojusz z książętami protestanckiemi w Niemczech i z Solimanem II-im, sułtanem tureckim.
- ↑ Cynypha — dziś Ouady — Quaham rzeka w Afryce Trypolitańskiéj wpadająca do morza Śródziemnego — (Lamarre).
- ↑ Wojna o Medyolan — patrz 3 — ok. 6. (
błędne odniesienie w przypisie, nie wiadomo, do którego miejsca tekstu miał się on odnosić)
- ↑ Kadmus, syn Agenora, króla Fenicyi, założyciel Teb, zabił w Beocyi smoka, syna Marsa i Wenery, który mu pożarł dwóch towarzyszy. Kadmus z rozkazu Pallady posiał jego zęby w ziemię, z tego zasiewu zrodziło się wielu mężów zbrojnych, którzy zaraz walczyć z sobą zaczęli i wymordowali się wzajemnie, z wyjątkiem pięciu, którzy wierni Kadmusowi z nim razem Teby wznieśli.
