John C. Raffles — genialny awanturnik — oraz jego przyjaciel i sekretarz Charley Brand, rozparci wygodnie w skórzanych fotelach pulmanowskiego wagonu, palili spokojnie papierosy.
Pociąg mknął szybko i podróżni nie odczuwali najmniejszych wstrząsów.
— Jakie to dziwne uczucie, mój drogi Edwardzie, — rzekł nagle Charley Brand — siedzieć wygodnie i palić papierosy na przestrzeni pomiędzy New Yorkiem, a San Francisko, podczas gdy nasz śmiertelny wróg, dzielny Baxter ze Scotland Yardu, oddalony jest od nas o tysiące kilometrów! Mimo wszystko jest mi dziwnie lekko na sercu...
Raffles wybuchnął śmiechem:
— Cóż znowu, mój drogi? Nie mówisz tego na serio. Czy uważasz Baxtera za poważnego wroga?
— Nie... Jednakże jest to człowiek, z którym musimy się liczyć. Jest on niezmordowany, i uparty. A to coś znaczy...
Raffles strząsnął popiół z swego papierosa.
— Ja zaś oświadczam ci po raz chyba tysiączny, że z Baxterem nie mamy potrzeby absolutnie się liczyć. To człowiek tak głupi, że gotów wziąć księżyc za order...
W tej chwili czarny służący otworzył drzwi wagonu i zawołał:
— Panowie pasażerowie proszeni są o przygotowanie ręcznego bagażu. Za piętnaście minut będziemy w San Francisko.
Wszyscy podróżni opuścili palarnię.
— Edwardzie, — rzekł sekretarz do Rafflesa — czyż cel naszej podróży pozostanie jeszcze w dalszym ciągu dla mnie tajemnicą?
— No nie... mój chłopcze. Udaję się do San Francisko, aby zaopatrzyć się w pewne perfumy... Perfumy, których zaledwie parę kropel dał mi kilka lat temu jeden z mych przyjaciół w Pekinie. Wyrób tych perfum znany jest tylko Chińczykom. Jak ci wiadomo, w San Francisko istnieje prawdziwe chińskie miasto. Udajemy się tam aby...
— Do licha — zaklął Charley. — Dość kosztowny kaprys! Założyłbym się, że gdybyś miał ochotę na jakiś specjalny krawat, gotów byłbyś odbyć podróż dokoła świata aby zdobyć upragniony wzór.
— Czemu nie? — odparł Raffles, śmiejąc się. — W każdym razie podróż taka miałaby pewien cel, podczas gdy globtrotterzy okrążają kulę ziemską bez żadnego celu. Ja przynajmniej nie przedsięwezmę żadnej podróży bez powodu.
— Czyż to takie nadzwyczajne perfumy?
Raffles kiwnął głową.
— Tak. Posiadają zadziwiające właściwości. Wydzielają tak subtelny i dziwny aromat, że jeśli naprzykład użyje ich jakaś kobieta, mężczyźni, którzy się do niej zbliżą, znajdą się zupełnie pod jej czarem Wystarcza użyć minimalną część kropli, poprostu atom. Trzy krople na chusteczce wystarczą ażeby oszołomić całą salę. Perfumy te zrobione są na ekstrakcie opium. Żaden naród na świecie oprócz Chinczyków nie zna sekretu przygotowywania tych perfum. Nawet w Chinach trudno je dostać. Aby je zdobyć trzeba zapłacić za nie majątek. O ile wiem, zaledwie pięć czy sześć osób na całym świecie posiada niewielki flakon tego czarnego, wonnego płynu. Mój zapas, niestety, skończył się.
— Nie rozumiem... — odparł Charley Brand, otwierając szeroko oczy — Czarne perfumy?
— Tak, mój drogi... Czarne perfumy.
— Niesłychane... Nie przypuszczałem, że coś podobnego znajduje się na świecie!
— Mój drogi, dowiesz się jeszcze o wielu rzeczach.
— Czy sądzisz, że otrzymasz je w San Francisko?
— Przypuszczam, że tak. Jeśli przypadkiem nie znajdę ich tutaj, wsiądziemy na okręt i przepłyniemy Ocean Spokojny. Będę ich szukał w Pekinie i Szanghaju.
Charley Brand uśmiechnął się.
— Chcesz więc czarować ludzi? Czy perfumy te działają tylko wtedy, kiedy ich używają kobiety? A może używane przez mężczyzn wywierają podobny wpływ na płeć piękną? Toby było ciekawe...
— Niestety — odparł Raffles ironicznie. — Perfumy te oddziaływują wyłącznie na mężczyzn.
