Strona:PL Lope de Vega - Don Felix de Mendoza.djvu/20

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

dzie. Lecz bracie, czyż doniosł kto Królowi, żem przyszła złożyć mu moie uszanowania, i powitać iako Pana?

Hrabia.

Właśnie nadchodzi Don Cezar, któremum kazał uwiadomić Króla o tém. Wolneż wniyście do...

Don Cezar.

Król przed kilku minutami wyiechał na szpacyer.

Hrabia.

Odłóżmy więc to Elwiro na czas dalszy.

Don Cezar (odchodzi).

Don Felixie, musisz zapewne bydź znużony podróżą, potrzebuiesz zatém spoczynku — Elwiro, wskaż drogę do sali w ogrodzie będącéy; wnet tam za wami pośpieszam.

Beatrixa (do Ramira, na stronie).

List nasz, iak widzisz, cuda czyni.

Ramir.

Zapewne, to nie lada korzyść, mieć Króla iakby w rękawie. (odchodzą).

SCENA  VII.
HRABIA I ALONZO.
Hrabia.

Alonzo! siostra moia nakoniec wróciła