Ta strona została przepisana.
Ramir.
Wierz im Pan ze wszelką pewnością.
SCENA VI.
DON FELIX, RAMIR, ELWIRA, HRABIA, BEATRIXA.
Hrabia.
Tak, siostro moia, oto iest gość, którym nas Król darzy; pomoż więc mi przyiąć go należycie.
Elwira.
Uczynię to, co będzie w mocy moiéy.
Ramir (witaiąc Elwirę).
Błogosławię nieszczęściu, które mię zbliża do Pani.
Hrabia.
Wierz mi Don Felixie, że los twóy tak mą siostrę obchodzi, iak i mnie samego.
Don Felix.
Brat godny Pani, przez to upewnienie, osładza srogość przeznaczenia moiego. Lecz cóż mówię! osładza... iuż okrutna pamięć nieszczęść moich zaciera się w umyśle moim.
Elwira.
O to się starać powinnością naszą bę-
