Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/284

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Z tego powodu leczenie już powstałych zatruć pozostaje czysto symptomatycznem.
Takie symptomatyczne leczenie w razie najniebezpieczniejszych zatruć środkami duszącemi, lub temi z ogólnie trujących, które wywołują paraliż ośrodka oddechowego, musi być przedewszystkiem skierowane na podtrzymanie oddechu. Jako wskaźnik niedostateczności oddechu służy sinica i ataki duszności. Jako prawie uniwersalny środek w takich wypadkach uważają obecnie terapię tlenową.
Równocześnie wielkiem niebezpieczeństwem grozi porażenie serca i zmiana składu krwi, które zwalczano oprócz zwykłych zabiegów, przez obfite puszczanie krwi i dostarczanie wielkich ilości wody w postaci napojów. Dożylne wlewania są wątpliwym i w pewnych wypadkach nawet szkodliwym zabiegiem. Wobec zwykle obniżonej wrażliwości ośrodka oddechowego, środków narkotycznych, przede wszystkiem morfiny, lepiej jest, o ile można, unikać.
Zatrucia mocnemi stężeniami środków drażniących pod względem porażeń dróg oddechowych nie bardzo się różnią od zatruć środkami duszącemi typu chloru. Dlatego ogólny charakter zabiegów jest ten sam. Do zwalczania bólu i podniesionej wrażliwości powierzchni alarmowej najużyteczniejsze jest zastosowanie kokainy, stowainy i t. p. środków w połączeniu z następnem zwykłem leczeniem ostrych nieżytów zapomocą inhalacji rozpylanych zasadowych rozczynów. Podrażnienia i nieżyt spojówki oka wymagają zwykle tylko przemywania 2% rozczynem dwuwęglanu sodu lub boraksu i pary kropli 3% rozczynu kokainy. W razie stalszych uszkodzeń wskazane jest użycie kropli cynkowych (1/500 ZnSO4 w rozczynie kwasu bornego lub wodzie).
Najtrudniejszem zadaniem, nawet przy nieznacznych stopniach zatrucia, jest zwalczanie oparzeń iperytowych. Przedewszystkiem z początku należy unikać jakichkolwiek maści zawierających tłuszcz lub waselinę, które zwykle powodują tylko rozszerzenie się oparzonej przestrzeni na całą wysmarowaną powierzchnię. Najlepszym zabiegiem jest natychmiastowe usuwanie płynu z bąbli, który zawsze zawiera ślady iperytu i pudrowanie oparzonej skóry jakimś antyseptycznym proszkiem. Niezłym środkiem jest też płyn Dakina, przedewszystkiem w pierwszych chwilach po oparzeniu. Płyn ten jest mieszaniną równych części nasyconych rozczynów podchloranu sodu i kwasu bornego.
W razie zatruć kwasem pruskim i zaczadzenia jedynym racjonalnym zabiegiem jest oddech tlenem, a w wypadkach osłabienia lub zaniku ruchów oddechowych sztuczny oddech.