| 4. bromek kakodylu | (CH3)2AsBr |
| 5. cyanek kakodylu | (C3H)2AsCN |
| 6. rodanek kakodylu | (C3H)2AsCNS |
| 7. tlenek etyloarsiny | (C2H5)AsO |
| 8. tlenek fenyloarsiny | (C6H5)AsO |
| 9. paranitrofenylodwuchloroarsina | (C6H4NO2)AsCl2 |
| 10. naftylodwuchloroarsina | (C8H9)AsCl2 |
Wogóle pochodne aromatyczne posiadają wyraźniejsze właściwości drażniące, lecz mniej wyraźne ogólne trujące niż pochodne szeregu tłuszczowego. Są jednak ciekawe wyjątki. I tak dwufeniloimidoarsina (C6H5)2 As NH jest zupełnie pozbawiona właściwości drażniących, gdy bardzo podobny do niej adamsyt
| NH < | C6H4 C6H4 |
> As. Cl |
jest jednym z najmocniejszych sternitów.
Napastliwość związków arsenowych jest bardzo znaczna. Człowiek nie jest w stanie wytrzymać dłużej niż jedną minutę w stężeniach na M3:
| cyanku difeniloarsiny | 0,00025 |
| chlorku difeniloarsiny | 0,001 |
| tlenku etyloarsiny | 0,0005 |
| etylodwuchloroarsiny | 0,038 |
| cyanku kakodylu | 0,04 |
| fenylodwuchloroarsiny | 0,04 |
W tych warunkach bromek acetonu wywołuje takie same skutki w stężeniu 0,045, a bromek benzylu w stężeniu 0,06.
Napastliwość arsenowych środków bojowych jest taka:
| 1. dwubromoetyloarsina | 0,05/M3 |
| 2. dwuchloroetyloarsina | 0,034/M3 |
| 3. dwufenylochloroarsina | 0,001/M3 |
| 4. dwufenylocyanarsina | 0,001/M3 |
| 5. adamsyt | 0,0004/M3 |
Wszystkie prawdziwe sternity są ciałami stałemi, bardzo mało lotnemi, t. j. dającemi minimalną ilość pary w niskiej temperaturze j. np. ciśnienie nasyconej pary niemieckiego sternitu II (dwufenylochloroarsiny) wynosi w temperaturze 25°C tylko 0,0003 mm Hg. fenylodwuchloroarsiny (sternit I) trochę więcej — 0,035 mm, adamsytu prawdopodobnie mniej. Są one nierozpuszczalne w wodzie, lecz w wilgoci nieco rozkładają się zczasem.
Dwufenylochloroarsina i dwuchloroetyloarsina dają z wodą odpowiednie tlenki — też drażniące i trujące substancje; na
