4. bromek kakodylu | (CH3)2AsBr |
5. cyanek kakodylu | (C3H)2AsCN |
6. rodanek kakodylu | (C3H)2AsCNS |
7. tlenek etyloarsiny | (C2H5)AsO |
8. tlenek fenyloarsiny | (C6H5)AsO |
9. paranitrofenylodwuchloroarsina | (C6H4NO2)AsCl2 |
10. naftylodwuchloroarsina | (C8H9)AsCl2 |
Wogóle pochodne aromatyczne posiadają wyraźniejsze właściwości drażniące, lecz mniej wyraźne ogólne trujące niż pochodne szeregu tłuszczowego. Są jednak ciekawe wyjątki. I tak dwufeniloimidoarsina (C6H5)2 As NH jest zupełnie pozbawiona właściwości drażniących, gdy bardzo podobny do niej adamsyt
NH < | C6H4 C6H4 |
> As. Cl |
jest jednym z najmocniejszych sternitów.
Napastliwość związków arsenowych jest bardzo znaczna. Człowiek nie jest w stanie wytrzymać dłużej niż jedną minutę w stężeniach na M3:
cyanku difeniloarsiny | 0,00025 |
chlorku difeniloarsiny | 0,001 |
tlenku etyloarsiny | 0,0005 |
etylodwuchloroarsiny | 0,038 |
cyanku kakodylu | 0,04 |
fenylodwuchloroarsiny | 0,04 |
W tych warunkach bromek acetonu wywołuje takie same skutki w stężeniu 0,045, a bromek benzylu w stężeniu 0,06.
Napastliwość arsenowych środków bojowych jest taka:
1. dwubromoetyloarsina | 0,05/M3 |
2. dwuchloroetyloarsina | 0,034/M3 |
3. dwufenylochloroarsina | 0,001/M3 |
4. dwufenylocyanarsina | 0,001/M3 |
5. adamsyt | 0,0004/M3 |
Wszystkie prawdziwe sternity są ciałami stałemi, bardzo mało lotnemi, t. j. dającemi minimalną ilość pary w niskiej temperaturze j. np. ciśnienie nasyconej pary niemieckiego sternitu II (dwufenylochloroarsiny) wynosi w temperaturze 25°C tylko 0,0003 mm Hg. fenylodwuchloroarsiny (sternit I) trochę więcej — 0,035 mm, adamsytu prawdopodobnie mniej. Są one nierozpuszczalne w wodzie, lecz w wilgoci nieco rozkładają się zczasem.
Dwufenylochloroarsina i dwuchloroetyloarsina dają z wodą odpowiednie tlenki — też drażniące i trujące substancje; na